Polska po śmierci Marszałka Piłsudskiego

Jak wspominałem wcześniej rok 1934 zapowiadał wielkie zmiany w polityce polskiej, i te zmiany nadeszły. Niedomagający i złożony chorobą Naczelnik (poniżej na zdjęciu z uroczystości rocznicy zwycięstwa pod Wiedniem):

nie panował już od dawna nad całością spraw państwowych zdając się całkowicie na swoich najbliższych współpracowników. W tych warunkach Polska zaczęła raźniej zmierzać w stronę odradzających się nacjonalizmów.


W 1934 r. lokalne wybory w Łodzi przegrała lewica,
http://www.siemysli.info.ke/lodz-lewica-w-magistracie-1918-1939/
dotychczas stanowiąca najwiekszą siłę polityczną. To zaowocowało słynnym przemarszem zwolenników obozu narodowego.

Pobrano ze strony: http://www.nacjonalista.pl/2014/08/21/krzysztof-kubacki-z-historii-ruchu-narodowego-wybory-lokalne-w-lodzi-1934/

Prawdziwie brunatna Łódź zaczęła wyłaniać się w atmosferze skandali politycznych toczących się wokół ONR-u.

To historyczne zdjęcie powyżej, wydawane także w formie pocztówek, pochodzi z manifestacji ONR na głównej ulicy Piotrkowskiej (n.b. w tle moje byłe miejsce pracy, jeden z urzędów PRL). W tych warunkach nie było już wątpliwości w jakim kierunku potoczy się dalsza polityka krajowa i zagraniczna.


12 maja 1935 r., a więc w niecałe 2 tygodnie po opisanej wcześniej ostatniej misji wojskowej stryja Juliana, zmarł Józef Piłsudski. Wydarzenie to wstrząsnęło rodziną głównie z powodów problemów na jakie mógł być narażony stryj Julian, który nie do końca legalnie wywiózł dziadka Bronka z Berezy Kartuskiej. Odbyła się więc kolejna narada rodzinna podczas której ustalono, że oficjalną wersją będzie ta, iż dziadka Bronka wyciągnął z aresztu porucznik X, będący stałym bywalcem rodzinnego domu rodziców stryja Juliana. Nie było to łatwe czemu dowodzi poniższe zdjęcie z 1969 r.

Zdjęcie jest wirtualne, bo złożone z trzech innych. Niestety w latach 60 ub.w. nie wpadłem na pomysł jak wykonać proste zdjęcie, które fotografuje "do tyłu", bo pod kątem prawie 210 st. Oba domy stoją na miejscu dawnych drewnianych dworków jakie po upadku Powstania Listopadowego wspólnym sumptem postawili moi prapradziadkowie zmuszeni do ucieczki z Galicji. Pod koniec XIX wieku w domu z prawej strony (prawdopodobnie już przerobionym na murowaną miejską zabudowę) mieszkał pradziadek Adam Rawicz z "Iksińskich" ze swoimi 3 synami i 4 córkami. Czwarty syn, rozbudował dworek (wcześniej będący kordegardą) z lewej strony.


Od 1836 r. do końca 1970 r. w obu tych domach zmieniło się wiele. Przede wszystkim jednak na skutek kryzysu światowego domy mieszkalne stały się miejscami pracy. Osią sporu była konna firma przewozowa stryja Juliana i warsztat naprawczy samochodów drugiego stryja Tadeusza. Pomiędzy nimi stał dziadek Bronek, który swoją ciężką pracą zaskarbił sobie przychylność ordynatki rodzinnej, jaką była praprababcia Anna Maria. W dobie kryzysu nie było miejsca na sentymenty. Jak już wcześniej wspominałem czterej bracia to cztery odrębne i wrogie sobie partie polityczne, stryjowie różnili się także wcześniejszą przynależnością wojskową, łączył ich jednak głęboki patriotyzm. W mieszkaniu u każdego z nich na ścianie obok krzyża wisiał portret Naczelnika Państwa ...

.