Prawda, tylko prawda i ... prawda "Tischnerowska"

Tak jak dzisiaj nie wiemy, kto w 1980 r. naprawdę obalał w Polsce komunizm, kto skakał przez płot, kto był agentem, a kto bohaterem, tak i w tworzącej się w latach 1908-1914 Nowej Polsce na temat Piłsudskiego krążyły różne legendy. Dla jednych był bohaterem walczącym za wolność Polski na wszystkich frontach, i przeciw wszystkim, dla innych złodziejem i zbójem napadającym na wagony z pocztą. Pomiędzy jedną a druga prawdą krył się człowiek (zdjęcie "570 a")

który różnymi drogami i sposobami zmienił Polskę.



Legend na temat powstawania Legionów Polskich jest wiele, podaje się różne okresy, daty, miejsca, okoliczności i założycieli, którzy próbowali już od I Rozbioru Polski odbudować jej wielkość. Jedni więc twierdzą, że Piłsudski z narażeniem życia przedzierał się do Polski, inni, że uciekał przed odpowiedzialnością karną. I jedni i drudzy mają rację, bo fakty są niepodważalne, a ocena tylko kwestią punktu widzenia. Pytanie tylko, czy w tak ważnej sprawie mają prawo zabierać głos ci którzy nie uczestniczyli w tamtych zdarzeniach, ani nawet nie byli świadkami?



Zobaczmy jak to widzieli legioniści i żołnierze Piłsudskiego. Niepodważalną zasługą Marszałka było to, że przewidując chwilę w której dojdzie do rozstrzygnięć siłowych budował struktury organizacyjne przyszłego Państwa Polskiego. Szczególną rolę odegrały różne paramilitarne formacje typu: Związków i Drużyn Strzeleckich. Przypadkowy wybuch I Wojny Światowej zaskoczył jednak wszystkich. Polskie oddziały zbrojne, które nie chciały walczyć pod wodzą zaborców zaczęły się przedzierać przez wrogie sobie wojska w różnych kierunkach, i z różnym powodzeniem.



Losy polskich legionistów były skrajnie różne, od wcielania do niemieckich sił Wehrmachtu, poprzez internowanie w wyniku działań bojowych, aż po spektakularną odmowę złożenia przysięgi zwaną "kryzysem przysięgowym".
W tej ostatniej grupie znalazł się mój stryj. Nie chciałbym tutaj przyspieszać chronologii wydarzeń, jednak dla lepszego zrozumienia warto wiedzieć, że tak jak w czasach II WŚ żołnierz AK, AL, i GL miał przypiętą określoną metkę, tak i Legioniści, byli w jakiś sposób podzieleni w okresie działań wojennych.


Nietrudno więc wywnioskować, że taka sytuacja spowodowała znaczny rozrzut wzorów insygniów i oznak wojskowych. To możemy zobaczyć na stronie:
http://www.google.pl/search?q=orze%C5%82ek+legionowy+obrazy&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=makAUrS5OMKytAbs3oDoDA&ved=0CCoQsAQ&biw=1280&bih=867



Internowani w obozach legioniści Wikipedii jednak nie mieli, ich orzeł więc wyglądał tak, jak na poniższym zdjęciu "567 a".

Internowani legioniści mieli prawo do zatrzymania rzeczy osobistych. Jakie "rzeczy osobiste" zachował mój stryj widać na poniższym zdjęciu "569 a" makatki rozwieszanej obok pryczy więziennej.
   

Na rzecz internowanych z całego świata płynęły różnego rodzaju datki. Na zdjęciu "568 a" plakietki, które były przycinane i z odpowiednią adnotacja przekazywane darczyńcom.

Dodatek do poprzedniego postu
----------------------------------------

W związku z kilkoma e-mailami (jeżeli to możliwe to proszę o pisanie w komentarzach na blogu) wyjaśniam, że żaden z moich stryjów nie znał Piłsudskiego osobiście. Stryj Władysław został wprawdzie po latach przedstawiony Marszałkowi jako współpracownik drukarni, ale wiadomo, wtedy Naczelnik Państwa nie był już ani socjalistą, ani PPS-owcem. Znajomość była przypadkowa, bo Piłsudski chciał wyjść tylnym wyjściem z drukarni, ale pogubił się. 


Ci co znają tamte rejony, chociażby tak jak ja z lat 60 ub. w. wiedzą, że ówczesna Wschodnia to typowa ulica śródmiejska od frontu z domkami tkaczy i kamieniczników (to moja rodzina), natomiast z tyłu połączona przydomowymi ogródkami. Ogródki te miały ogrodzenia (albo i nie) i dla miejscowych stanowiły doskonały labirynt w którym mieli przewagę nad carską policją i żandarmerią. 


Warto też przypomnieć, że unikający spotkania z ówczesną władzą porządkową to głównie opozycjoniści, i bardzo rzadko znani przestępcy. Drobni złodziejaszkowie nie operowali na swoim terenie. Spotkanie w tym miejscu kogoś, kto pospiesznie chciał opuścić teren przeszukiwany przez policję tajną, nie budziło więc żadnych zlych skojarzeń. Stryj wyprowadził więc znajomego na ul. Włokienniczą (prostopadła do Wschodniej) i potem tylko się zastanawiał jacy inteligentni są ci drukarze.